Concoram (Bisoprololi fumaras + Amlodipinum)

Jak działa lek Concoram?

Lek obniża ciśnienie tętnicze krwi. u pacjentów, w których uzyskano kontrolę ciśnienia tętniczego podczas jednoczesnego podawania poszczególnych substancji czynnych w identycznych dawkach jak w leku Concoram, ale w oddzielnych tabletkach.

Kiedy stosuje się lek Concoram?

Lek Concoram stosuje się w celu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi.

Jak stosować lek Concoram?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletkę leku Concoram należy przyjmować rano, z posiłkiem lub bez popijając niewielką ilością płynu, bez rozgryzania. Linia podziału na tabletce tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia. Zwyczajowo stosuje się jedną tabletkę o mocy przypisanej przez lekarza 

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka:

jedna tabletka o mocy przepisanej przez lekarza.

Zwykle nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania w przypadku łagodnego lub umiarkowanego zaburzenia czynności wątroby, lub nerek. W ciężkim zaburzeniu czynności wątroby lub nerek dawki mogą być zmienione.

Osoby w podeszłym wieku:

Nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania u osób w podeszłym wieku, jakkolwiek zaleca się ostrożność w przypadku zwiększania dawki.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Concoram:

W razie przyjęcia większej niż zalecana ilości tabletek leku Concoram należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie przyjęcia dawki leku Concoram:

Należy jak najszybciej przyjąć pominiętą dawkę. Jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej, gdyż wyrównanie pominiętej dawki jest niemożliwe, natomiast istnieje ryzyko przedawkowania.

Przerwanie przyjmowania leku Concoram:

Nie należy przerywać przyjmowania leku w sposób nagły ani zmieniać zalecanej dawki bez porozumienia z lekarzem, gdyż w takich przypadkach może dojść do przemijającego nasilenia niewydolności serca. Leczenia nie należy przerywać nagle, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia, lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Kiedy nie stosować leku Concoram?

Concoram nie należy stosować gdy u pacjenta występuje:

• uczulenie na amlodypinę, bisoprolol, pochodne dihydropirydyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• istotne zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. dużego stopnia zwężenie zastawki aorty)
• ostra niewydolność serca, niestabilna niewydolność serca po ostrym zawale serca lub niewydolność serca wymagającą dożylnego podawania leków w celu zwiększenia siły skurczu mięśnia sercowego
• wystąpił wstrząs spowodowany nieprawidłową czynnością serca (w takich przypadkach ciśnienie krwi jest bardzo niskie z zagrażającą zapaścią krążeniową)
• choroba serca objawiającą się bardzo wolną lub nieregularną czynnością serca (blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorej zatoki)
• bardzo niskie ciśnienie tętnicze
• spowolniona akcja serca
• ciężka astma oskrzelowa
• ciężka choroba naczyń obwodowych
• zespół Raynauda, objawiający się drętwieniem, bólem i blednięciem palców rąk i stóp po narażeniu na zimno
• nieleczony guz chromochłonny (rzadko występujący guz rdzenia nadnerczy)
• stany metaboliczne, w których odczyn krwi staje się kwaśny

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Concoram może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem w przypadku wystąpienia ciężkiej reakcje skórnej, tj wysypka, pokrzywka, zaczerwienienie skóry na całym ciele, silny świąd, pęcherze, zapalenie błon śluzowych 

Bardzo często występują (u 1 na 10 pacjentów): 

• obrzęk skóry

 Często występują (u 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy
• zawroty głowy
• senność (zwłaszcza na początku leczenia)
• kołatanie serca
• nagłe zaczerwienienie twarzy
• ból brzucha
• obrzęk wokół kostek
• zmęczenie
• osłabienie
• uczucie marznięcia lub drętwienia kończyn
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak nudności, wymioty
• zmiana rytmu wypróżnień
• biegunka
• zaparcia
• niestrawność oraz zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie)
• kurcze mięśni
• duszność

Niezbyt często (1 na 100 pacjentów):

• bezsenność
• zmiany nastroju (w tym niepokój)
• depresja
• chwilowa utrata przytomności (omdlenie)
• niedoczulica
• parestezja
• zaburzenia smaku
• drżenie
• szum uszny
• niedociśnienie
• zapalenie błony śluzowej nosa
• kaszel
• suchość błony śluzowej jamy ustnej
• łysienie
• drobne wybroczyny w obrębie skóry i błon śluzowych (plamica)
• przebarwienia skóry
• nasilone pocenie
• świąd
• wysypka
• wykwit
• pokrzywka
• ból stawów
• ból mięśni
• ból pleców
• częste oddawanie moczu
• zaburzenia oddawania moczu
• oddawanie moczu w nocy
• impotencja
• powiększenie piersi u mężczyzn
• ból w klatce piersiowej
• ból
• złe samopoczucie
• zwiększenie masy ciała
• zmniejszenie masy ciała
• zaburzenia snu
• zaburzenia przewodzenia w sercu
• nasilenie istniejącej wcześniej niewydolności serca
• zaburzenia rytmu serca
• wolna czynność serca poniżej 50 uderzeń na minutę
• niskie ciśnienie tętnicze
• skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub z obturacyjną chorobą płuc w wywiadzie, osłabienie mięśni

Rzadko (1 na 1000 pacjentów):

• dezorientacja
• zwiększenie stężenia trójglicerydów
• koszmary senne
• złudzenia, czyli nieprawidłowe odczucia bez wykrywalnych bodźców
• podobne do prawdziwych i wydające się prawdziwe (omamy)
• zmniejszone wydzielanie łez (należy o tym pamiętać w razie używania soczewek kontaktowych)
• zaburzenia słuchu
• alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa,
• zapalenie wątroby
• reakcje nadwrażliwości, takie jak swędzenie
• nagłe zaczerwienienie twarzy
• wysypka
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Bardzo rzadko (1 na 10 000 pacjentów)

• zmniejszenie liczby krwinek białych i płytek krwi
• reakcje alergiczne
• zwiększenie stężenia cukru we krwi
• wzmożone napięcie
• neuropatia obwodowa
• zawał serca
• zapalenie małych naczyń krwionośnych
• zapalenie żołądka
• rozrost dziąseł
• zapalenie trzustki
• żółtaczka
• ostry obrzęk skóry najczęściej powiek, warg, stawów, okolicy narządów płciowych, głośni, gardła i języka (obrzęk naczynioruchowy)
• ciężkie zapalenie skóry lub błon śluzowych z czerwonymi pęcherzykami (rumień wielopostaciowy)
• rozlany rumień i łuszczenie skóry (złuszczające zapalenie skóry)
• ciężkie, pęcherzowe uszkodzenia skóry i błon śluzowych jamy ustnej, okolicy narządów płciowych i odbytu, z gorączką, bólem gardła i zmęczeniem (zespół Stevensa-Johnsona)
• nadwrażliwość na światło
• zapalenie spojówek
• leki o mechanizmie działania podobnym do bisoprololu (substancja czynna) mogą wywołać lub nasilić łuszczycę (przewlekła choroba skóry, w której występują obszary swędzącej, łuszczącej się i zaczerwienionej skóry) albo wywołać łuszczycopodobne zmiany skórne, zaburzenie złożone obejmujące ruchy mimowolne, sztywność i kurcze mięśni, drżenie (zespół pozapiramidowy)

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Concoram należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

W niektórych przypadkach konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas stosowania leku Concoram, dlatego należy poinformować lekarza, jeśli którykolwiek z poniższych stanów dotyczy pacjenta:

• podeszły wiek
• niewydolność serca
• cukrzyca z dużymi wahaniami stężenia cukru we krwi
• ścisła dieta
• jednoczesne leczenie przeciwalergiczne (odczulające) np. w celu zapobiegania alergicznemu zapaleniu błony śluzowej nosa
• łagodne zaburzenia układu przewodzącego serca (blok przedsionkowo-komorowy I stopnia)
• zaburzenia przepływu wieńcowego (dławica Prinzmetala)
• choroba naczyniowa kończyn, cechująca się zmniejszeniem przepływu krwi
• łuszczyca
• nadczynność tarczycy
• choroba wątroby lub nerek
• leczony guz chromochłonny, który jest rzadko występującym guzem nadnerczy
• astma oskrzelowa lub inna przewlekła obturacyjna choroba płuc
• jeśli jest planowana operacja, należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu leku Concoram

Jeśli występuje którakolwiek z powyższych sytuacji, lekarz może uznać za konieczne wdrożenie specjalnego postępowania (np. dodatkowego leczenia).

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek można przyjmować tylko po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka związanego z leczeniem dokonanej przez lekarza. W przypadku stosowania leku w czasie ciąży konieczne może być staranne monitorowanie stanu płodu i noworodka.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Wykazano, że małe ilości amlodypiny przenikają do mleka ludzkiego. Nie zaleca się stosowania leku Concoram podczas karmienia piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Nie zaleca się stosowania jednocześnie z lekiem Concoram leków wymienionych poniżej:

• antagoniści wapnia typu werapamilu i diltiazemu: leki te są stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego i przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej
• leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym (np. klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna)

Niżej wymienione leki można stosować jednocześnie z lekiem Concoram tylko w niektórych sytuacjach, z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem lekarza.

• niektóre leki przeciwarytmiczne (chinidyna, dyzopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon, amiodaron): leki te są stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca
• miejscowo stosowane leki beta-adrenolityczne (np. krople do oczu stosowane w leczeniu jaskry)
• parasympatykomimetyki: leki te są stosowane w celu nasilenia czynności mięśni gładkich w chorobach żołądka, jelit, pęcherza moczowego oraz w jaskrze
• insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe
• leki nasenne
• środki znieczulające
• glikozydy nasercowe (glikozydy naparstnicy): leki stosowane w leczeniu niewydolności serca
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): leki te mogą być stosowane w leczeniu bólu i zapalenia stawów
• sympatykomimetyki (np. izoprenalina, dobutamina, noradrenalina, adrenalina): leki te są stosowane w leczeniu ciężkich zaburzeń krążenia, w stanach nagłych
• wszystkie leki obniżające ciśnienie tętnicze, jako działanie pożądane lub niepożądane (np. leki przeciwnadciśnieniowe, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, fenotiazyny)
• takrolimus: lek stosowany w celu zmiany sposobu oddziaływania na system odpornościowy
• cyklosporyna: lek immunosupresyjny
• meflochina: stosowana w zapobieganiu lub leczeniu malarii
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO) z wyjątkiem inhibitorów MAO-B: stosowane w leczeniu depresji

Leki wpływające na metabolizm amlodypiny np.:

• ketokonazol, itrakonazol (leki przeciwgrzybicze)
• rytonawir, indynawir, nelfinawir (tak zwane inhibitory proteazy stosowane w leczeniu HIV)
• ryfampicyna, erytromycyna, klarytromycyna (antybiotyki)
• ziele dziurawca

Concoram z jedzeniem i piciem

Sok grejpfrutowy i grejpfrut nie powinny być spożywane przez pacjentów stosujących Concoram. Grejpfrut i sok grejpfrutowy mogą prowadzić do zwiększenia stężenia amlodypiny we krwi, co może powodować nieprzewidziane nasilenie obniżenia ciśnienia krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Alkohol może nasilać działanie leku polegające na obniżaniu ciśnienia.

Lek może wywołać działania niepożądane wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.

Jak przechowywać lek Concoram?

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego
• przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem