Diacomit (Stiripentol)

Jak działa lek Diacomit?

Lek Diacomit zawiera sytrypentol, którego mechanizm działania przeciwdrgawkowego nie jest do końca poznany. Zwiększa on stężenie neuroprzekaźnika - kwasu gamma-aminomasłowego w mózgu oraz wzmacnia działanie innych leków (walproinianu i klobazamu).

Kiedy stosuje się lek Diacomit?

Lek Diacomit stosuje się w leczeniu ciężkiej mioklonicznej padaczki niemowląt (zespół Dravet) w połączeniu z klobazamem i walproinianem.

Jak stosować lek Diacomit?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem, lub farmaceutą.

Kapsułki twarde

Kapsułki należy połykać w całości, nie wolno ich rozgryzać. Lek należy podawać po posiłku, nigdy na pusty żołądek.

Dawkę leku ustala lekarz na podstawie stanu zdrowia dziecka oraz jego wieku i masy ciała.

Zwykle stosowana dawka wynosi 50 mg na kilogram masy ciała na dobę, podzielona na 2 lub 3 dawki jednorazowe. Dawki te należy przyjmować w regularnych odstępach czasowych.

W razie potrzeby lekarz może stopniowo zwiększać dawkę leku, jednocześnie zmieniając dawki innych leków przeciwpadaczkowych.

Jeżeli chwilę po podaniu leku nastąpią wymioty, należy podać go ponownie. Jeżeli wymioty nastąpią dopiero po godzinie od przyjęcia dawki, nie należy podawać ponownie, ponieważ lek wchłania się bardzo szybko. Należy wtedy przyjąć, iż część leku uległa przyswojeniu, nie ma zatem konieczność podania nowej dawki lub modyfikacji kolejnej dawki.

Proszek do sporządzania zawiesiny doustnej

Proszek należy przyjąć bezpośrednio po rozmieszaniu w szklance wody. Lek należy podawać po posiłku, nigdy na pusty żołądek.

Dawkę leku ustala lekarz na podstawie stanu zdrowia dziecka oraz jego wieku i masy ciała.

Zwykle stosowana dawka wynosi 50 mg na kilogram masy ciała na dobę, podzielona na 2 lub 3 dawki jednorazowe. Dawki te należy przyjmować w regularnych odstępach czasowych.

W razie potrzeby lekarz może stopniowo zwiększać dawkę leku, jednocześnie zmieniając dawki innych leków przeciwpadaczkowych.

Zamiana leku w postaci kapsułek twardych na proszek do sporządzania zawiesiny powinna odbywać się jedynie pod nadzorem lekarza, gdyż istnieją pewne różnice pomiędzy postaciami leku

Jeżeli chwilę po podaniu leku nastąpią wymioty, należy podać go ponownie. Jeżeli wymioty nastąpią dopiero po godzinie od przyjęcia dawki, nie należy podawać ponownie, ponieważ lek wchłania się bardzo szybko. Należy wtedy przyjąć, iż część leku uległa przyswojeniu, nie ma zatem konieczność podania nowej dawki lub modyfikacji kolejnej dawki.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

Jeżeli dziecko przyjmie większą niż zalecona dawkę leku, należy skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie zastosowania leku

Lek należy przyjmować regularnie, każdego dnia o tej samej porze. Jeżeli jednak dziecko nie zażyje dawki leku Diacomit, należy go podać tak szybko jak to możliwe. Nie należy jednak podawać pominiętej dawki, jeżeli zbliża się czas podania kolejnej dawki. Nie należy podawać dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku

Nie powinno się przerywać stosowania leku Diacomit, jeżeli nie zaleci tego lekarz. Nagłe zaprzestanie stosowania leku może spowodować napad padaczkowy.

Kiedy nie stosować leku Diacomit?

Leku Diacomit nie powinno się stosować w przypadku:

• uczulenia na styrypentol lub na którykolwiek ze składników leku
• wystąpienia kiedykowiek u dziecka zespołu majaczeniowego (stan, w którym występują omamy, niepokój, pobudzenie i dezorientacja)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Diacomit może wywołać skutki uboczne, jednak nie występują one u każdego pacjenta.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):

• brak apetytu
• spadek masy ciała
• nadmierna senność lub bezsenność
• hipotonia (zbyt mała siła mięśniowa)
• ataksja (niezdolność do koordynowania ruchów)
• dystonia (niekontrolowane skurcze mięśni)

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• drażliwość, pobudzenie, agresja
• nadpobudliwość
• zaburzenia snu
• nudności, wymioty
• hierkineza (nadmierne wyrażanie ruchów)
• zbyt mała ilość białych krwinek

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):

• nadwrażliwość na światło
• podwójne widzenie
• wysypka, pokrzywka, alergia skórna
• zmęczenie

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 osób):

• spadek liczby płytek krwi

Przed zastosowaniem leku Diacomit należy omówić to z lekarzem, gdy u pacjenta występują choroby nerek lub wątroby.

• przed rozpoczęciem podawania leku Diacomit należy wykonać badania czynności wątroby u dziecka i powtarzać je co 6 miesięcy
• przed rozpoczęciem podawania leku Diacomit należy wykonać badania morfologii krwi i powtarzać je co 6 miesięcy
• należy obserwować tempo wzrostu dziecka ze względu na względu na możliwość wystąpienia jadłowstrętu, wymiotów i utraty łaknienia

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego w ciąży. W przypadku ciąży lub podejrzenia ciąży, należy skonsultować się z lekarzem.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania leku Diacomit.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych poniżej leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi przed rozpoczęciem przyjmowania leku:

• cyzapryd (lek stosowany w leczeniu nocnych objawów zgagi)
• ergotamina (lek stosowany w leczeniu migreny)
• dihydroergotamina (lek łagodzący objawy pogorszenia sprawności umysłowej związanej z postępującymi procesami starzenia)
• pimozyd (stosowany w leczeniu objawów zespołu Tourette'a)
• halofantryna (lek stosowany w leczeniu malarii)
• chinidyna (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca)
• cyklosporyna, takrolimus, syrolimus (leki stosowane w celu zapobiegania odrzucenia przeszczepu)
• beprydyl (lek stosowany w leczeniu bólu w klatce piersiowej)
• statyny, takie jak atorwastatyna, simwastatyna (leki stosowane w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu)
• fenobarbital, fenytoina, prymidon, diazepam, karbamazepina (leki przeciwpadaczkowe)
• midazolam lub triazolam (leki zmniejszające bezsenność i lęk)
• chlopromazyna, haloperidol (leki przeciwpsychotyczne)
• kofeina (lek poprawiający koncentrację)
• teofilina (lek stosowany w leczeniu astmy)
• cytalopram (lek stosowany w leczeniu depresji)
• omeprazol (lek stosowany przy wrzodach żołądka)
• inhibitory proteazy HIV (leki stosowane w terapii zakażenia HIV)
• astemizol, chlorfeniramina (leki przeciwhistaminowe)
• antagoniści kanałów wapniowych (leki stosowane w dusznicy bolesnej i zaburzeniach rytmu serca)
• doustne środki antykoncepcyjne
• propranolol, karwedilol, tymolol (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia)
• fluoksetyna, paroksetyna, sertalina, imipramina (leki stosowane w leczeniu depresji)
• kodeina, dekstrametorfan, tramadol (stosowane w leczeniu bólu)

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak informacji na temat spożywania alkoholu w trakcie stosowania leku.

Lek może powodować senność. Jeżeli dziecko po podaniu leku będzie senne, nie powinno korzystać z maszyn, narzędzi oraz pojazdów mechanicznych.

Jak przechowywać lek Diacomit?

• lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25^oC w oryginalnym opakowaniu, w celu ochrony przed promieniami słonecznymi