Pricoron (Perindoprilum argininum)

Jak działa lek Pricoron?

Pricoron działa poprzez hamowanie enzymu ACE, dzięki czemu powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, obniżenie ciśnienia tętniczego oraz ułatwienie pracy serca.

W jakim celu stosuje się lek Pricoron?

Lek Pricoron stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego), niewydolności serca (stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu) oraz zmniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowych, takich jak zawał serca u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową, oraz pacjentów, którzy przebyli zawał serca i/lub operację mającą na celu poprawę zaopatrzenia serca w krew poprzez rozszerzenie naczyń

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Tabletkę należy połknąć popijając szklanką wody, najlepiej codziennie o tej samej porze, rano przed posiłkiem. Dawkę odpowiednią dla pacjenta ustala lekarz.

Dorośli

Nadciśnienie tętnicze:

• Zazwyczaj dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 5 mg, podawana raz na dobę.
• Po miesiącu leczenia w razie konieczności dawka może być zwiększona do 10 mg podawana raz na dobę.
• Dawka 10 mg na dobę jest największą dawką zalecaną w nadciśnieniu tętniczym.
• U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych zazwyczaj dawka początkowa wynosi 2,5 mg, podawana raz na dobę.
• Po miesiącu leczenia dawka może być zwiększona do 5 mg raz na dobę, a następnie w razie konieczności do 10 mg raz na dobę.

Niewydolność serca (tylko Pricoron 5 mg):

• Zwykle stosowana dawka początkowa to 2,5 mg podawana raz na dobę.
• Po 2 tygodniach można ją zwiększyć do 5 mg raz na dobę, co stanowi maksymalną zalecaną dawkę w przypadku niewydolności serca.

Stabilna choroba wieńcowa: 

• Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 5 mg, podawana raz na dobę.
• Po dwóch tygodniach leczenia dawka może być zwiększona do 10 mg podawanych raz na dobę.
• Jest to największa dawka zalecana w tym wskazaniu.
• U pacjentów w wieku 65 lat lub starszych zazwyczaj dawka początkowa wynosi 2,5 mg podawana raz na dobę.
• Po tygodniu leczenia dawka może być zwiększona do 5 mg podawanych raz na dobę, a po kolejnym tygodniu, do 10 mg raz na dobę.

Dzieci i młodzież

• Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Pricoron

• W przypadku zażycia za dużej liczby tabletek należy jak najszybciej powiadomić lekarza lub zgłosić się do szpitala na ostry dyżur.
• Najbardziej prawdopodobnym objawem przedawkowania jest obniżenie ciśnienia tętniczego, co może spowodować zawroty głowy i omdlenia.
• W takiej sytuacji pomocne jest ułożenie pacjenta z uniesionymi nogami.

Pominięcie przyjęcia dawki leku Pricoron

• Ważne jest, aby przyjmować lek regularnie, wtedy jego działanie jest najlepsze.
• Jeśli jednak pacjent zapomni przyjąć dawkę leku Pricoron, należy przyjąć następną dawkę o zwykłej porze.
• Nie należy przyjmować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Pricoron

• Ponieważ leczenie z zastosowaniem leku Pricoron jest długotrwałe, przed przerwaniem leczenia należy porozumieć się z lekarzem.
• W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Kiedy nie stosować leku Pricoron:

• jeśli pacjent ma uczulenie na peryndopryl, na którykolwiek inhibitor konwertazy angiotensyny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli podczas wcześniejszego leczenia inhibitorem ACE wystąpiły takie objawy jak: świszczący  oddech, obrzęk twarzy, języka lub gardła, intensywne swędzenie lub ciężkie wysypki skórne, lub jeśli pacjent albo członek jego rodziny miał takie objawy w innych okolicznościach (stan nazywany obrzękiem naczynioruchowym),
• jeśli pacjentka jest w ciąży powyżej 3 miesiąca (lepiej unikać stosowania leku Pricoron we wczesnym okresie ciąży),
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i jest leczony lekiem obniżającym ciśnienie krwi zawierającym aliskiren,
• jeśli pacjent jest poddawany dializoterapii lub filtracji krwi inną metodą, zależnie od stosowanego urządzenia, lek Pricoron może nie być odpowiedni dla pacjenta,
• jeśli pacjent ma zaburzenia nerek, które powodują, że dostarczenie krwi do nerek jest zmniejszone (zwężenie tętnicy nerkowej),
• jeśli pacjent przyjmował lub aktualnie przyjmuje lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan, stosowany w leczeniu niewydolności serca, ponieważ zwiększa się ryzyko obrzęku  naczynioruchowego (szybki obrzęk tkanek pod skórą w okolicy gardła),
• stosowanie leku nie jest zalecane  u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Jak każdy lek, ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać przyjmowanie tego leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych, co może być poważne:

• obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, trudności w oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy,
• silne zawroty głowy lub omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem tętniczym,
• niezwykle szybkie lub nieregularne bicie serca, ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa) lub 
• zawał serca,
• osłabienie siły mięśni rąk lub nóg, lub trudności z mówieniem, co może być objawem udaru,
• nagłe wystąpienie świszczącego oddechu, ból w klatce piersiowej, duszność lub trudności 
• w oddychaniu,
• zapalenie trzustki, które może powodować silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców oraz 
• bardzo złe samopoczucie,
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka), co może być objawem zapalenia wątroby,
• wysypka, często rozpoczynająca się pojawieniem czerwonych, swędzących plam na twarzy, 
• ramionach lub nogach.

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych:

Często występują:

• bóle głowy,
• zawroty głowy,
• zawroty głowy (zawroty głowy z uczuciem wirowania),
• uczucie kłucia i mrowienia,
• zaburzenia widzenia,
• szumy uszne (wrażenie słyszenia dźwięków),
• kaszel,
• duszność,
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia smaku, niestrawność  lub trudności z trawieniem, biegunka, zaparcie),
• reakcje alergiczne (takie jak wysypki, świąd),
• kurcze mięśni,
• uczucie osłabienia.

Niezbyt często występują:

• zmiany nastroju,
• zaburzenia snu,
• depresja,
• suchość w jamie ustnej,
• nasilone swędzenie lub ciężkie wysypki
• tworzenie się skupisk pęcherzy na skórze,
• zaburzenia czynności nerek,
• impotencja,
• pocenie się,
• zwiększenie liczby eozynofili (rodzaj krwinek białych),
• senność,
• omdlenie,
• kołatanie serca,
• tachykardia (szybkie bicie serca),
• zapalenie naczyń krwionośnych,
• reakcja nadwrażliwości na światło (zwiększona wrażliwość skóry na słońce),
• ból stawów,
• ból mięśni,
• ból w klatce piersiowej,
• złe samopoczucie,
• obrzęk obwodowy (obrzęk rąk lub nóg),
• gorączka,
• upadki,
• nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych: duże stężenie potasu we krwi, przemijające po przerwaniu leczenia, małe stężenie sodu, hipoglikemia (bardzo małe stężenie cukru we krwi) w przypadku pacjentów z cukrzycą, zwiększenie stężenia mocznika we krwi,
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.

Rzadko występują:

• ciemna barwa moczu, nudności lub wymioty, kurcze mięśni, dezorientacja i drgawki, mogą to być objawy stanu zwanego siadh (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego),
• nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi,
• pogorszenie łuszczycy,
• zmniejszone wydalanie lub brak wydalania moczu,
• ostra niewydolność nerek,
• zmiany w wynikach badań laboratoryjnych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, 
• duże stężenie bilirubiny w surowicy.

Bardzo rzadko występują:

• dezorientacja,
• eozynofilowe zapalenie płuc (rzadki typ zapalenia płuc),
• zapalenie błony śluzowej nosa (obrzęk lub wyciek z nosa),
• zmiany w morfologii krwi, takie jak zmniejszenie liczby krwinek białych i krwinek
• czerwonych, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi,
• częstość nieznana (na podstawie dostępnych danych częstość nie może być określona): 
• zasinienie, drętwienie i ból palców dłoni lub stóp (objaw Raynauda).

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Pricoron należy omówić z lekarzem lub farmaceutą jeśli:

• u pacjenta stwierdzono stenozę aorty (zwężenie głównego naczynia krwionośnego wychodzącego z serca), kardiomiopatię przerostową (choroba mięśnia sercowego) lub zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie tętnicy zaopatrującej nerkę w krew),
• u pacjenta występują jakiekolwiek inne choroby serca,
• u pacjenta występują choroby wątroby,
• u pacjenta występują choroby nerek lub jeżeli pacjent jest poddawany dializie,
• pacjent ma nieprawidłowo zwiększone stężenie hormonu, nazywanego aldosteronem, we krwi  (pierwotny aldosteronizm),
• u pacjenta stwierdzono kolagenozę (chorobę tkanki łącznej), taką jak toczeń układowy czy twardzina,
• u pacjenta rozpoznano cukrzycę,
• pacjent stosuje się dietę ubogosodową lub zamienniki soli zawierające potas,
• pacjent jest poddawany znieczuleniu i (lub) zabiegowi chirurgicznemu,
• pacjent jest poddawany zabiegowi aferezy LDL (usuwanie cholesterolu z krwi przy użyciu 
• specjalnego urządzenia),
• pacjent jest poddawany leczeniu odczulającemu w celu zmniejszenia działania alergicznego na 
• użądlenie pszczół i os,
• u pacjenta ostatnio występowała biegunka albo wymioty lub pacjent jest odwodniony,
• pacjent przyjmuje którykolwiek z leków, stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia 
• krwi: antagonistę receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARBs) (znane 
• również jako sartany - na przykład walsartan, telmisartan, irbesartan), zwłaszcza jeśli pacjent ma 
• zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą, aliskiren.

Lekarz prowadzący może kontrolować czynność nerek, ciśnienie krwi oraz stężenie elektrolitów (np. potasu) we krwi w regularnych odstępach czasu.

U pacjenta rasy czarnej istnieje większe ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego a lek ten może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego niż u pacjentów innych ras.

Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego:

• rakekadotryl (stosowany w leczeniu biegunki),
• leki stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu narządów oraz w leczeniu nowotworów (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus) oraz inne leki należące do klasy tzw. inhibitorów mTOR,
• wildagliptina, lek stosowany w leczeniu cukrzycy,
• sakubitryl (dostępny w leku złożonym zawierającym sakubitryl z walsartanem), stosowany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.

Obrzęk naczynioruchowy

• Obrzęk naczynioruchowy (ciężka reakcja alergiczna z obrzękiem twarzy, warg, języka lub gardła z trudnościami w połykaniu, lub oddychaniu) był zgłaszany u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym peryndoprylem z argininą. Reakcja ta może wystąpić w każdej chwili podczas leczenia.
• Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy przerwać przyjmowanie leku Pricoron i skontaktować się niezwłocznie z lekarzem. 

Lek Pricoron zawiera laktozę jednowodną i sód

• Jeśli u pacjenta stwierdzono wcześniej, nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować  się z lekarzem przed przyjęciem leku.
• Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Pacjentka musi powiedzieć lekarzowi, jeśli myśli, że jest (lub może być) w ciąży. Zazwyczaj lekarz zaleci przerwanie przyjmowania leku Pricoron przed zajściem w ciążę lub gdy tylko pacjentka dowie się, że jest w ciąży oraz zaleci zażywanie innego preparatu zamiast leku Pricoron.

Lek nie jest zalecany we wczesnym okresie ciąży i nie wolno go przyjmować, jeśli pacjentka jest w ciąży powyżej 3 miesiąca, ponieważ lek może powodować poważne uszkodzenie u dziecka, jeżeli jest stosowany po trzecim miesiącu ciąży.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka karmi lub zaczyna karmić piersią.

Lek nie jest zalecany u matek, które karmią piersią, a lekarz może wybrać inną metodę leczenia, jeśli pacjentka chce karmić piersią, zwłaszcza gdy dziecko jest noworodkiem albo było urodzone przedwcześnie.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Na leczenie z zastosowaniem leku Pricoron mogą mieć wpływ inne leki. Lekarz prowadzący być może będzie musiał zmienić dawkę i/lub zastosować inne środki ostrożności. Należą do nich:

• inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, w tym antagonista receptora angiotensyny II (ARB), aliskiren lub leki moczopędne (leki zwiększające ilość wytwarzanego w nerkach moczu),
• suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas i inne leki, które mogą zwiększać ilość potasu we krwi (np. trimetoprim i kotrimoksazol w przypadku zakażeń  wywołanych przez bakterie; cyklosporyna, lek immunosupresyjny stosowany w celu zapobiegania  odrzuceniu przeszczepu narządów; oraz heparyna, lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi, aby zapobiec zakrzepom),
• leki oszczędzające potas stosowane w leczeniu niewydolności serca: eplerenon i spironolakton w  dawkach od 12,5 mg do 50 mg na dobę,
• lit stosowany w manii lub depresji,
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen) stosowany w celu uśmierzenia bólu lub aspiryna w dużej dawce,
• leki stosowane w leczeniu cukrzycy (takie jak insulina, wildagliptyna lub metformina),
• baklofen (stosowany w leczeniu sztywności mięśni w chorobach, takich jak stwardnienie rozsiane),
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak: depresja, lęk, schizofrenia itd. (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne),
• leki immunosupresyjne (zmniejszające reakcje obronne organizmu) stosowane w leczeniu zaburzeń autoimmunologicznych lub stosowane po przeszczepach (np. takrolimus),
• estramustyna (stosowana w terapii przeciwnowotworowej),
• leki, które są najczęściej stosowane w leczeniu biegunki (racekadotryl),
• leki, które są najczęściej stosowane w celu uniknięcia odrzucenia przeszczepionych narządów (syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus i inne leki należące do klasy inhibitorów mTOR),
• lek zawierający sakubitryl i walsartan (stosowany w leczeniu długotrwałej niewydolności serca),
• allopurynol (w leczeniu podagry),
• prokainamid (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca),
• leki rozszerzające naczynia krwionośne, w tym azotany,
• leki stosowane w leczeniu niskiego ciśnienia tętniczego, wstrząsu lub astmy (np. efedryna, noradrenalina lub adrenalina),
• sole złota, szczególnie podawane dożylnie (stosowane w leczeniu objawów reumatoidalnego zapalenia stawów).

Brak informacji.

Peryndopryl z argininą zazwyczaj nie wpływa na czujność, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić zawroty głowy lub osłabienie spowodowane niskim ciśnieniem krwi.

W przypadku wystąpienia takich zaburzeń zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwanie maszyn może być ograniczona.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 25 °C, w oryginalnym opakowaniu, w celu ochrony przed światłem.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na kartoniku/blistrze po napisie. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.