Dipperam HCT (Amlodipinum + Valsartanum + Hydrochlorothiazidum)

Jak działa lek Dipperam HCT?

Lek Dipperam HCT zawiera trzy substancje czynne obniżające ciśnienie tętnicze krwi:

• amlodypinę (z grupy antagonistów kanału wapniowego) - wykazuje bezpośrednie działanie rozkurczające mięśni gładkich naczyń krwionośnych, powodując zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego i ciśnienia krwi
• walsartan (z grupy antagonistów receptora angiotensyny II) - blokuje działanie angiotensyny II, wytwarzanej w organizmie, powodującej skurcz naczyń krwionośnych, prowadzący do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi
• hydrochlorotiazyd (z grupy tiazydowych leków moczopędnych) -  zwiększa wydalanie moczu, co również powoduje zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi

Kiedy stosuje się lek Dipperam HCT?

Lek Dipperam HCT stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, u których uzyskano kontrolę ciśnienia tętniczego stosując amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd, i u których korzystne może być przyjmowanie jednej tabletki zawierającej te trzy substancje czynne.

Jak stosować lek Dipperam HCT?

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Sposób stosowania

• lek należy przyjmować codziennie o tej samej porze, najlepiej rano
• tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody
• lek można przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłków
• nie należy przyjmować tego leku razem z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym
• przyjmowanie leku zgodnie z zaleceniami lekarza pomoże uzyskać najlepsze wyniki leczenia i zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
• lek należy przyjmować w sposób nieprzerwany, nawet jeśli pacjent czuje się dobrze
  Pacjenci z wysokim ciśnieniem tętniczym często nie zauważają żadnych objawów choroby. 
  Wiele osób czuje się normalnie. 
  Należy zgłaszać się na wizyty kontrolne nawet, jeśli pacjent czuje się dobrze. 

Dawkowanie

• zazwyczaj stosowana dawka leku Dipperam HCT to jedna tabletka na dobę
• w zależności od reakcji pacjenta na leczenie, lekarz może zalecić większą lub mniejszą dawkę leku
• nie należy stosować dawki większej niż zalecana

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Dipperam HCT

• w razie omyłkowego przyjęcia zbyt wielu tabletek leku Dipperam HCT należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem
• może być konieczna pomoc medyczna

Pominięcie zastosowania leku Dipperam HCT

• w razie pominięcia dawki leku należy ją przyjąć zaraz po przypomnieniu sobie o tym, a następnie przyjąć kolejną tabletkę o zwykłej porze
• jeśli jednak zbliża się czas przyjęcia następnej dawki, należy przyjąć ją o zwykłej porze
• nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch tabletek jednocześnie) w celu uzupełnienia pominiętej dawki

Przerwanie stosowania leku Dipperam HCT

• przerwanie stosowania leku może spowodować zaostrzenie choroby
• nie wolno przerywać przyjmowania leku bez zalecenia lekarza

Kiedy nie stosować leku Dipperam HCT?

Leku Dipperam HCT nie należy stosować: 

• u pacjentek w drugim i trzecim trymestrze ciąży (we wczesnym okresie ciąży również nie należy przyjmować leku Dipperam HCT )
• u pacjentów uczulonych na amlodypinę lub na inne leki z grupy antagonistów wapnia, na walsartan, na hydrochlorotiazyd, sulfonamidy (leki stosowane w leczeniu zakażeń dróg oddechowych lub układu moczowego) albo na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (jeśli pacjent ma wątpliwości, nie należy przyjmować leku Dipperam HCT i należy skonsultować się z lekarzem)
• u pacjentów ze schorzeniami wątroby, uszkodzeniem drobnych przewodów żółciowych w obrębie wątroby (marskością żółciową) prowadzącym do zastoju żółci w drogach żółciowych i wątrobie
• u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub jeśli pacjent jest dializowany
• u pacjentów ze schorzeniem układu moczowego (bezmoczem)
• u pacjentów ze zbyt małym stężeniem potasu i sodu we krwi (pomimo leczenia)
• u pacjentów ze zbyt dużym stężeniem wapnia we krwi (pomimo leczenia)
• u pacjentów z dną moczanową 
• u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym (niskim ciśnieniem krwi)
• u pacjentów ze zwężeniem zastawki aorty (stenozą aortalną) lub ze wstrząsem kardiogennym (stan, w którym serce nie jest w stanie dostarczać organizmowi odpowiedniej ilości krwi)
• u pacjentów z niewydolnością serca w wyniku zawału mięśnia sercowego
• u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami czynności nerek i przyjmujących lek zmniejszający ciśnienie tętnicze, zawierający aliskiren

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Dipperam HCT może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Podczas stosowania leku Dipperam HCT mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, które  mogą wymagać pilnej pomocy medycznej.
Jeśli po przyjęciu leku Dipperam HCT wystąpią objawy takich działań, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Ciężkie działania niepożądane

Często (mogą występować u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy
• niskie ciśnienie tętnicze (uczucie omdlewania, oszołomienie, nagła utrata przytomności)

Niezbyt często (mogą występować u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• znacząco zmniejszone wydalanie moczu (zaburzenia czynności nerek)

Rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):

• samoistne krwawienie
• nieregularna czynność serca
• zaburzenia czynności wątroby

Bardzo rzadko (mogą występować u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• nagły świszczący oddech, ból w klatce piersiowej, skrócenie oddechu lub trudności w oddychaniu
• obrzęk powiek, twarzy lub warg
• obrzęk języka i gardła, który znacznie utrudnia oddychanie
• ciężkie reakcje skórne, w tym intensywna wysypka, pokrzywka, zaczerwienienie skóry na całym ciele, silny świąd, powstawanie pęcherzy, złuszczanie się i obrzęk skóry, zapalenie błon śluzowych (zespół Stevensa - Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka) lub inne reakcje alergiczne
• zawał mięśnia sercowego
• zapalenie trzustki, które może powodować silny ból brzucha i pleców z nudnościami i wymiotami
• osłabienie, powstawanie siniaków, gorączka i częste zakażenia
• sztywność

Inne możliwe działania niepożądane

Bardzo często (mogą wystąpić u co najmniej 1 na 10 pacjentów):

• małe stężenie potasu we krwi
• zwiększone stężenie lipidów we krwi

Często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 pacjentów):

• senność
• kołatanie serca (odczuwanie czynności serca)
• nagłe zaczerwienienie skóry
• obrzęk kostek
• ból brzucha
• odczucie dyskomfortu w żołądku po posiłku
• zmęczenie
• ból głowy
• częste oddawanie moczu
• duże stężenie kwasu moczowego we krwi
• małe stężenie magnezu we krwi
• małe stężenie sodu we krwi
• zawroty głowy, omdlenie podczas wstawania
• zmniejszony apetyt
• nudności i wymioty
• swędząca wysypka i inne rodzaje wysypki
• niemożność osiągnięcia lub utrzymania wzwodu

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 100 pacjentów):

• szybka czynność serca
• odczucie wirowania
• zaburzenia widzenia
• odczucie dyskomfortu w żołądku
• ból w klatce piersiowej
• zwiększenie stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny i kwasu moczowego we krwi
• duże stężenie wapnia, tłuszczów lub sodu we krwi
• zmniejszone stężenie potasu we krwi
• przykry oddech
• biegunka
• suchość w jamie ustnej
• zwiększenie masy ciała
• utrata apetytu
• zaburzenia smaku
• ból pleców
• obrzęk stawów
• kurcze/ osłabienie/ ból mięśni
• ból w kończynie
• niemożność prawidłowego stania lub chodzenia
• osłabienie
• zaburzenia koordynacji
• zawroty głowy podczas wstawania lub wysiłku fizycznego
• brak energii
• zaburzenia snu
• mrowienie lub drętwienie
• neuropatia
• nagła chwilowa utrata przytomności
• niskie ciśnienie krwi podczas wstawania
• kaszel
• brak tchu
• podrażnienie gardła
• nadmierne pocenie się
• świąd
• obrzęk, zaczerwienienie i ból wzdłuż żyły
• zaczerwienienie skóry
• drżenie
• zmiany nastroju
• lęk
• depresja
• bezsenność
• nieprawidłowe odczucie smaku
• omdlenie
• utrata czucia bólu
• zaburzenia widzenia
• osłabienie wzroku
• dzwonienie w uszach
• kichanie/ katar spowodowany zapaleniem błony śluzowej nosa (nieżyt nosa)
• zmiana rytmu wypróżnień
• niestrawność
• utrata włosów
• świąd skóry
• odbarwienie skóry
• zaburzenia wydalania moczu
• zwiększona potrzeba oddawania moczu w nocy
• częstsze oddawanie moczu
• odczucie dyskomfortu lub powiększenie piersi u mężczyzn
• ból
• złe samopoczucie
• zmniejszenie masy ciała

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 1000 pacjentów):

• mała liczba płytek krwi (niekiedy z krwawieniem lub powstawaniem wybroczyn pod skórą)
• obecność cukru w moczu
• duże stężenie cukru we krwi
• pogorszenie statusu metabolicznego w cukrzycy
• odczucie dyskomfortu w jamie brzusznej
• zaparcie
• zaburzenia czynności wątroby, które mogą przebiegać z zażółceniem skóry i oczu lub ciemnym zabarwieniem moczu (niedokrwistość hemolityczna)
• zwiększenie wrażliwości skóry na światło słoneczne
• obecność fioletowych plam na skórze
• zaburzenia czynności nerek
• splątanie

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• zmniejszenie liczby krwinek białych
• zmniejszenie liczby płytek krwi, co może spowodować nietypowe powstawanie siniaków lub łatwe krwawienie (uszkodzenie krwinek czerwonych)
• obrzęk dziąseł
• opuchnięcie brzucha (zapalenie błony śluzowej żołądka)
• zapalenie wątroby
• zażółcenie skóry (żółtaczka)
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych stwierdzanie w badaniach laboratoryjnych
• zwiększone napięcie mięśniowe
• zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną
• wrażliwość na światło
• zaburzenia obejmujące sztywność, drżenie i (lub) zaburzenia poruszania
• gorączka, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej, częstsze zakażenia (brak lub mała liczba krwinek białych)
• bladość skóry, zmęczenie, duszność, ciemne zabarwienie moczu (niedokrwistość hemolityczna, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych w naczyniach krwionośnych lub w dowolnej części organizmu)
• splątanie, zmęczenie, drżenie i skurcze mięśni, przyspieszony oddech (zasadowica hipochloremiczna)
• silny ból w nadbrzuszu (zapalenie trzustki)
• trudności w oddychaniu z gorączką, kaszlem, świszczącym oddechem, dusznością (zaburzenia oddechowe, obrzęk płuc, zapalenie płuc)
• wysypka na twarzy, ból stawów, zaburzenia dotyczące mięśni, gorączka (toczeń rumieniowaty)
• zapalenie naczyń krwionośnych z takimi objawami, jak wysypka, fioletowo - czerwone plamy, gorączka (zapalenie naczyń krwionośnych)
• poważna choroba skóry, która powoduje wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy w obrębie warg, oczu lub jamy ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• zmiany wyników badań czynności nerek, zwiększenie stężenia potasu we krwi, mała liczba krwinek czerwonych
• nieprawidłowe wyniki badania oceniającego krwinki czerwone
• mała liczba pewnego rodzaju krwinek białych oraz płytek krwi
• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby
• znacznie zmniejszone wydalanie moczu
• zapalenie naczyń krwionośnych
• osłabienie, powstawanie siniaków i częste zakażenia (niedokrwistość aplastyczna)
• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką - lub ostrej jaskry zamkniętego kąta)
• duszność
• znacznie zmniejszone wydalanie moczu (możliwe objawy zaburzeń czynności nerek i niewydolności nerek)
• poważna choroba skóry, która powoduje wysypkę, zaczerwienienie skóry, powstawanie pęcherzy w obrębie warg, oczu lub jamy ustnej, łuszczenie się skóry, gorączkę (rumień wielopostaciowy)
• skurcze mięśni
• gorączka
• powstanie pęcherzy na skórze (objawy tzw. pęcherzowego zapalenia skóry)
• rak skóry i wargi (nieczerniakowy rak skóry)

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Dipperam HCT należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta występuje małe stężenie potasu lub magnezu we krwi (bez objawów lub z takimi objawami, jak: osłabienie mięśni, skurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca)
• u pacjenta występuje małe stężenie sodu we krwi (bez objawów lub z takimi objawami, jak: zmęczenie, splątanie, drżenie mięśni, drgawki)
• u pacjenta występuje duże stężenie wapnia we krwi (bez objawów lub z takimi objawami, jak: nudności, wymioty, zaparcie, ból żołądka, częste oddawanie moczu, pragnienie, osłabienie i drżenie mięśni)
• u pacjenta występują zaburzenia czynności nerek lub pacjent przebył zabieg przeszczepienia nerki lub stwierdzono u niego zwężenie tętnic nerkowych
• u pacjenta występują  zaburzenia czynności wątroby
• u pacjenta występuje (lub występowała) niewydolność serca albo choroba niedokrwienna serca (zwłaszcza jeśli lekarz przepisał mu lek Dipperam HCT w maksymalnej dawce (10 mg + 320 mg + 25 mg))
• pacjent przebył zawał mięśnia sercowego (należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących początkowej dawki leku, lekarz może również kontrolować czynność nerek pacjenta)
• u pacjenta występuje zwężenie zastawek serca (tzw. stenoza aortalna lub mitralna) lub nieprawidłowe pogrubienie mięśnia sercowego (tzw. kardiomiopatia przerostowa zawężająca)
• u pacjenta rozpoznano hiperaldosteronizm (chorobę, w której nadnercza wytwarzają za dużo hormonu - aldosteronu)
  U tych pacjentów stosowanie leku Dipperam HCT nie jest zalecane.
• u pacjenta występuje „układowy toczeń rumieniowaty” („toczeń” lub SLE)
• pacjent choruje na cukrzycę 
• u pacjenta występuje duże stężenie cholesterolu lub triglicerydów we krwi
• u pacjenta występują reakcje skórne (wysypka) wywołane przez światło słoneczne 
• przyjmowanie przez pacjenta innych leków obniżających ciśnienie tętnicze lub leków moczopędnych wywołało reakcję alergiczną (zwłaszcza jeśli pacjent choruje na astmę lub ma alergie)
• u pacjenta występowały wymioty lub biegunka
• jeśli przyjmowanie innych leków (w tym inhibitorów konwertazy angiotensyny) wywołało u pacjenta obrzęk, zwłaszcza twarzy i gardła, należy przerwać stosowanie leku Dipperam HCT i natychmiast skontaktować się z lekarzem
  Nie należy już nigdy więcej stosować leku Dipperam HCT.
• u pacjenta wystąpiły zawroty głowy i (lub) omdlenia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem
• jeśli u pacjenta wystąpi pogorszenie widzenia lub pacjent odczuwa ból oka, mogą to być objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka (objawy te mogą wystąpić w od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Dipperam HCT) 
  Jeśli nie zastosuje się leczenia, istnieje ryzyko trwałej utraty wzroku. 
  Większe ryzyko rozwoju takich zaburzeń może występować u pacjentów, którzy mieli wcześniej uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy.
• pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego: inhibitory ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek spowodowaną cukrzycą - aliskiren
• u pacjenta wystąpił (w przeszłości) nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna (stosowanie hydrochlorotiazydu, zwłaszcza długotrwałe i w dużych dawkach, może zwiększyć ryzyko rozwoju pewnych rodzajów nowotworów skóry i warg - nieczerniakowy rak skóry)
  Podczas stosowania leku Dipperam HCT należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowania UV.

Podczas stosowania leku Dipperam HCT lekarz może zalecić pacjentowi regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego i stężenia elektrolitów (np. potasu) we krwi. 

Dzieci i młodzież

• nie zaleca się stosowania leku Dipperam HCT u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18. roku życia

Osoby w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starsze)

• lek Dipperam HCT może być stosowany u osób w wieku 65 lat i starszych w tej samej dawce, co u innych dorosłych i w ten sam sposób, w jaki przyjmowane były trzy substancje czynne zawarte w leku (amlodypina, walsartan i hydrochlorotiazyd)
• u pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza przyjmujących lek Dipperam HCT w maksymalnej dawce (10 mg + 320 mg + 25 mg), należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Zazwyczaj lekarz zaleci przerwanie przyjmowania leku Dipperam HCT przed zajściem w ciążę lub natychmiast po potwierdzeniu ciąży oraz zaleci przyjmowanie innego leku. 
Nie zaleca się stosowania leku Dipperam HCT u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży i nie wolno go przyjmować w drugim i trzecim trymestrze ciąży, lek przyjmowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku Dipperam HCT u kobiet w okresie karmienia piersią. Pacjentkom planującym karmienie piersią (zwłaszcza noworodka lub wcześniaka) lekarz zaleci inny, odpowiedni lek.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza lub farmaceutę jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o przerwaniu stosowania jednego z leków lub modyfikacji dawki leku.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z lekiem Dipperam HCT:

• litu (stosowanego w leczeniu niektórych postaci depresji)
• leków lub substancji zwiększających stężenie potasu we krwi (suplementów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas, leków oszczędzających potas i heparyny)
• inhibitorów ACE lub aliskirenu 

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku Dipperam HCT z:

• alkoholem, lekami nasennymi i znieczulającymi (stosowanymi do znieczuleń  przed operacjami i zabiegami)
• amantadyną (stosowaną w chorobie Parkinsona i w leczeniu lub profilaktyce niektórych chorób wirusowych)
• lekami przeciwcholinergicznymi (stosowanymi w leczeniu zaburzeń, takich jak: kurcze żołądka i jelit, skurcze pęcherza moczowego, astma, choroba lokomocyjna, skurcze mięśni, choroba Parkinsona i jako środki wspomagające w znieczuleniu)
• lekami przeciwdrgawkowymi i stabilizującymi nastrój (stosowanymi w leczeniu padaczki i zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) np. karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną, fosfenytoiną, prymidonem
• kolestyraminą, kolestypolem lub innymi żywicami jonowymiennymi (stosowanymi głównie w leczeniu dużego stężenia lipidów we krwi)
• symwastatyną (stosowaną w celu zmniejszenia dużego stężenia cholesterolu we krwi)
• cyklosporyną (stosowaną w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu lub w reumatoidalnym zapaleniu stawów lub atopowym zapaleniu skóry)
• lekami cytotoksycznymi (stosowanymi w leczeniu raka) - metotreksatem lub cyklofosfamidem
• digoksyną lub innymi glikozydami naparstnicy (stosowanymi w leczeniu chorób serca)
• werapamilem, diltiazemem (stosowanymi w chorobach serca)
• środkami kontrastującymi zawierającymi jod (stosowanymi podczas badań obrazowych)
• lekami przeciwcukrzycowymi (doustnymi - metforminą lub insuliną)
• lekami stosowanymi w leczeniu dny np. allopurynolem
• lekami, które mogą zwiększyć stężenie cukru we krwi (beta - adrenolitykami, diazoksazydem)
• lekami, które mogą wywołać zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np.: przeciwarytmicznymi (stosowanymi w leczeniu chorób serca) i niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi
• lekami, które mogą spowodować zmniejszenie stężenia sodu we krwi, np.: lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwpsychotycznymi, przeciwpadaczkowymi
• lekami, które mogą spowodować zmniejszenie stężenia potasu we krwi, np.: lekami moczopędnymi, kortykosteroidami, lekami przeczyszczającymi, amfoterycyną lub penicyliną benzylową
• lekami podwyższającymi ciśnienie tętnicze, np.: adrenaliną lub noradrenaliną
• lekami stosowanymi w leczeniu zakażenia HIV/AIDS (np. rytonawirem, indynawirem, nelfinawirem)
• lekami stosowanymi w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazolem, itrakonazolem)
• lekami stosowanymi w leczeniu owrzodzeń i stanów zapalnych przełyku (karbenoksolonem)
• lekami stosowanymi w leczeniu bólu lub zapalenia, zwłaszcza niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), w tym wybiórczymi inhibitorami cyklooksygenazy 2 (inhibitorami COX - 2)
• lekami zwiotczającymi mięśnie (stosowanymi w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego podczas operacji)
• nitrogliceryną i innymi azotanami lub innymi substancjami rozszerzającymi naczynia krwionośne
• innymi lekami stosowanymi w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (metylodopą)
• ryfampicyną (stosowaną w leczeniu gruźlicy), erytromycyną, klarytromycyną
• zielem dziurawca
• dantrolenem (stosowanym w infuzji w przypadku znaczących zaburzeń temperatury ciała)
• witaminą D i solami wapnia

Dipperam HCT z jedzeniem i piciem

• podczas przyjmowania leku Dipperam HCT nie należy jeść grejpfrutów ani pić soku grejpfrutowego, może to spowodować zwiększenie stężenia we krwi jednej z substancji czynnych – amlodypiny, co może być przyczyną nieprzewidywalnego nasilenia działania zmniejszającego ciśnienie tętnicze leku Dipperam HCT 

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Spożywanie alkoholu podczas przyjmowania leku Dipperam HCT może spowodować zbyt duże obniżenie ciśnienia tętniczego. Mogą pojawić się zawroty głowy lub omdlenia.

Podczas stosowania leku  Dipperam HCT mogą pojawić się zawroty głowy, senność, nudności lub ból głowy. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Jak przechowywać lek Dipperam HCT?

Lek Dipperam HCT należy przechowywać: 

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze poniżej 30ºC
• w oryginalnym opakowaniu, w celu ochrony przed wilgocią