Stoperan 2 mg, kapsułki 18 sztuk

Opis produktu

Stoperan to lek w postaci kapsułek twardych dla dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia. Substancją czynną leku jest loperamid, który zmniejsza częstość i liczbę wypróżnień. Łączy się on z receptorami obecnymi na powierzchni jelita, spowalniając ich perystaltykę i ograniczając konieczność natychmiastowego wypróżnienia. Zwiększa też wchłanianie wody z jelita grubego, co przekłada się na poprawę konsystencji stolca. Zabezpiecza także przed odwodnieniem.

Lek Stoperan stosuje się w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki.

Więcej informacji o leku Stoperan

Wysoka skuteczność i korzystny profil bezpieczeństwa leku Stoperan stały się podstawą rekomendacji do samodzielnego leczenia biegunki, która została wydana przez Światowe Towarzystwo Gastroenterologii (WGO). Produkt nie podrażnia śluzówki przewodu pokarmowego i jest łagodny dla żołądka. Nie ma też wpływu na florę jelitową. Działa szybko i skutecznie — nawet jedna dawka wystarcza, by zredukować częstość wypróżnień.

Skład

1 kapsułka zawiera:

substancję czynną: loperamidu chlorowodorek 2 mg,
substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, talk, magnezu stearynian, skład kapsułki żelatynowej: żelatyna, erytrozyna (E 127), błękit patentowy (E 131), tytanu dwutlenek (E 171), żółcień chinolinowa (E 104).

Dawkowanie

Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami podanymi w ulotce. W przypadku wątpliwości należy skontaktować się lekarzem.

Dorośli i dzieci powyżej 12. roku życia:
- biegunka ostra: pierwsza dawka 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 8 kapsułek (16 mg) na dobę;
- biegunka przewlekła: początkowo 1 kapsułka (2 mg) 2 razy na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kapsułek na dobę.

Dzieci w wieku od 9 do 12 lat:
- biegunka ostra: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki na dobę;
- biegunka przewlekła: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.

Dzieci w wieku od 6 do 8 lat:
- biegunka ostra: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę;
- biegunka przewlekła: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Nie należy stosować dawki większej niż 2 kapsułki (4 mg) na dobę.

Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Biegunka może ustąpić po jednej dawce. Wówczas nie należy dłużej stosować leku. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Przeciwwskazania

Uczulenie na loperamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
W stanach, w których niepożądane jest spowalnianie perystaltyki jelit z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej i toksycznego rozszerzenia okrężnicy, stosowanie leku należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.
Niedrożność jelit, ostre wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ostry rzut krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zwłaszcza związane z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania.
Bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter.
Ostra czerwonka z krwią w kale i przebiegająca z podwyższoną temperaturą ciała.
Nie stosować leku Stoperan u dzieci poniżej 6 lat.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.
U niektórych osób w czasie stosowania leku mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia innych objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

Rzadko (u mniej niż 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze przypadki):

bóle i zawroty głowy, zmęczenie, senność,
ból brzucha, zaparcia, nudności i wymioty, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność, suchość w jamie ustnej,
wysypka, pokrzywka i świąd, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, w tym zespół Stevensa-Johnsona (choroba skóry polegająca na odwarstwieniu się naskórka), rumień wielopostaciowy (choroba skóry przebiegająca z powstaniem zmian rumieniowatych) i toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella - choroba skóry, w przebiegu której dochodzi do zmian martwiczych naskórka),
reakcje alergiczne, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny (ciężka reakcja alergiczna z występującymi nagle trudnościami w oddychaniu, obrzękiem twarzy lub gardła, ciężkimi zawrotami głowy) i reakcje przypominające anafilaksję,
zatrzymanie moczu.

Interakcje

Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych obecnie lub ostatnio lekach, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Jednoczesne podawanie loperamidu (16 mg w pojedynczej dawce) z chinidyną (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca) lub rytonawirem (stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV), które są inhibitorami P-glikoproteiny, powoduje zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. Kliniczne znaczenie tych interakcji jest nieznane.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy zachować ostrożność stosując lek biegunce bakteryjnej.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość toksycznego działania leku na ośrodkowy układ nerwowy.
U pacjentów z biegunką, zwłaszcza u dzieci może wystąpić odwodnienie i niedobór elektrolitów. Dlatego w czasie biegunki należy uzupełniać niedobory wody i soli mineralnych.
Podawanie leku należy przerwać w przypadku wystąpienia zaparć, wzdęć lub rozwijającej się niedrożności jelit.
U pacjentów, u których występuje gorączka oraz krew w kale, przed rozpoczęciem podawania loperamidu należy ustalić przyczyny biegunki.
U pacjentów z AIDS, leczonych lekiem Stoperan z powodu biegunki, należy przerwać podawanie leku w razie pojawienia się najwcześniejszych objawów wzdęcia brzucha.
U pacjentów z AIDS i jednoczesnym zakaźnym zapaleniem okrężnicy wywołanym zarówno przez wirusy, jak i bakterie, opisywano pojedyncze przypadki wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu.
Nie należy przyjmować tego produktu w celu niezgodnym z jego wskazaniem do stosowania, ani w dawkach większych niż zalecane.
U pacjentów przyjmujących zbyt duże dawki loperamidu notowano występowanie ciężkich zaburzeń pracy serca (m.in. przyspieszony lub nieregularny rytm serca).

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Lek jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Stosowanie z jedzeniem i piciem i alkoholem

Lek może być stosowany na czczo lub po posiłku.
Lek przyjmowany w dawkach stosowanych w leczeniu biegunki praktycznie nie przenika do centralnego układu nerwowego, a więc ryzyko interakcji z alkoholem jest minimalne.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

W przebiegu biegunki leczonej loperamidem mogą wystąpić: zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Lek zawiera laktozę jednowodną