Taclar (Clarithromycinum)

Jak działa lek Taclar?

Lek Taclar zawiera substancję leczniczą - klarytromycynę, która należy do antybiotyków makrolidowych. Mechanizm przeciwbakteryjnego działania leku polega na blokowaniu syntezy białka w komórkach bakteryjnych. Taclar stosowany jest w leczeniu zakażeń o różnej lokalizacji wywołanych przez bakterie wrażliwe na klarytromycynę.

Kiedy stosuje się lek Taclar?

Lek Taclar stosowany jest w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe na klarytromycynę drobnoustroje:

• zakażenia górnych dróg oddechowych np. zapalenie gardła, zatok
• zakażenia dolnych dróg oddechowych np. zapalenie płuc, oskrzeli
• zakażenia skóry i tkanek miękkich np. liszajec zakaźny, ropnie, zapalenie mieszków włosowych
• rozsiane lub zlokalizowane zakażenia wywołane przez mykobakterie
• ostre zapalenie ucha środkowego (tylko w postaci tabletek)
• zakażenia zębów i jamy ustnej np. ropień okołowierzchołkowy, zapalenie ozębnej (tylko tabletki w dawce 250 mg)

Jak stosować lek Taclar?

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Tabletki powlekane 250 mg:

Zakażenia dróg oddechowych, skóry, tkanek miękkich oraz zapalenie ucha środkowego

Dorośli, dzieci i młodzież powyżej 12 lat

• w ciężkich zakażeniach stosuje się 1 tabletkę dwa razy na dobę (co 12 godzin)
• lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 2 tabletek dwa razy na dobę (co 12 godzin)
• leczenie trwa zwykle 5-14 dni, a w przypadku zapalenia płuc i zatok 6-14 dni

Dzieci w wieku poniżej 12 lat

• zaleca się stosowanie leku zawierającego klarytromycynę w postaci zawiesiny

Zakażenie zębów i jamy ustnej

• jedna tabletka dwa razy na dobę (co 12 godzin) zwykle przez 5 dni

Zakażenia wywołane przez mykobakterie oraz zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez Mycobacterium avium

Dorośli

• zaleca się stosowanie dwóch tabletek dwa razy na dobę

Zakażenia wywołane przez Helicobacter pylori

• lek stosowany jest w połączeniu z innymi lekami, a jego dawkowanie zależne od przyjętego schematu leczenia

Tabletki powlekane 500 mg:

Zakażenia dróg oddechowych, skóry, tkanek miękkich oraz zapalenie ucha środkowego

Dorośli, dzieci i młodzież powyżej 12 lat

• w ciężkich zakażeniach stosuje się 1 tabletkę dwa razy na dobę (co 12 godzin)
• leczenie trwa zwykle 5-14 dni, a w przypadku zapalenia płuc i zatok 6-14 dni

Dzieci w wieku poniżej 12 lat

• zaleca się stosowanie leku zawierającego klarytromycynę w postaci zawiesiny

Zakażenia wywołane przez mykobakterie oraz zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez Mycobacterium avium

Dorośli

• zalecana dawka to 1 tabletka podawana dwa razy na dobę

Zakażenia wywołane przez Helicobacter pylori

• zwykle stosuje się 1 tabletkę dwa razy na dobę w połączeniu z innymi lekami (antybiotykiem i inhibitorem pompy protonowej) przez 7 do 14 dni
• schemat dawkowania ustala lekarz

Proszek do sporządzania roztworu do infuzji:

Dorośli, dzieci i młodzież powyżej 12 lat

• zalecana dawka dobowa to 1 gram w dwóch dawkach podzielonych po 500 mg
• lek podawany jest przez personel medyczny dożylnie w infuzji trwającej co najmniej 60 min 
• zaleca się podawania leku w infuzji przez 2-5 dni, a następnie przejście na podawanie postaci doustnej

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek

U pacjentów z chorobami nerek, w zależności od stopnia niewydolności nerek, lekarz może zalecić zmniejszenie dawki leku o połowę.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku

W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Przedawkowanie leku może spowodować np. wymioty, ból brzucha.

Pominięcie zastosowania leku

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją jak najszybciej, a następnie przyjąć kolejną dawkę o ustalonej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej celem uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku

Nie należy przerywać stosowania leku bez konsultacji z lekarzem, nawet w przypadku odczucia poprawy samopoczucia i ustąpieniu objawów infekcji.

Kiedy nie stosować leku Taclar?

Lek Taclar jest przeciwskazany u pacjentów:

• uczulonych na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu
• ze stwierdzoną hipokalemią (niskie stężenie potasu we krwi)
• z zaburzeniami rytmu serca lub nieprawidłowościami w zapisie EKG (wydłużony odstęp QT) w wywiadzie lub w rodzinie pacjenta
• z ciężką niewydolnością wątroby ze współistniejącą niewydolnością nerek
• stosujących następujące leki: astemizol, terfenadyna, cyzapryd, pimozyd, tikagrelor, ranolazyna, alkaloidy sporyszu (np. ergotamina, dihydroergotamina), lowastatyna, symwastatyna, midazolam, kolchicyna

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Taclar może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy zaprzestać stosowania leku Taclar i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych:

• wstrząs anafilaktyczny
• obrzęk naczynioruchowy
• trudności w oddychaniu, obrzęk twarzy, języka, ust, oczu i gardła
• ciężkie reakcje skórne takie jak: zespół Stevensa - Johnsona lub toksyczna nekroliza naskórka (bolesne złuszczenie skóry, jamy ustnej, ust oczu i genitaliów), osutka krostkowa (czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami), zespół DRESS (owrzodzenie jamy ustnej, ust i skóry, wysypka, gorączka, zapalenie organów wewnętrznych)
• ciężka lub przedłużająca się biegunka z możliwą domieszką krwi lub śluzu w stolcu (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego) - może wystąpić nawet po 2 miesiącach od zaprzestania leczeniem leku Taclar
• zażółcenie skóry, podrażnienie skóry, jasne zabarwienie kału, ciemna barwa moczu, tkliwość dotykowa brzucha lub utrata apetytu - objawy te mogą świadczyć o zapaleniu lub niewydolności wątroby
• bóle mięśniowe lub osłabienie mięśni (rabdomioliza) - mogą świadczyć o rozpadzie tkanki mięśniowej, co może prowadzić do uszkodzenia nerek

Inne działania niepożądane leku Taclar:

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

• zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia (dotyczy tylko proszku do sporządzania roztworu do infuzji)

Często (u 1 do 10 na 100 pacjentów):

• ból w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia (dotyczy tylko proszku do sporządzania roztworu do infuzji)
• biegunka, niestrawność, nudności, ból brzucha
• bezsenność
• zaburzenia smaku lub zmiany w odczuwaniu smaku
• wysypka
• nadmierne pocenie się
• nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych

Niezbyt często (u 1 do 10 na 1000 pacjentów):

• zapalenie tkanki łącznej
• zakażenia grzybicze (kandydoza) 
• zakażenia pochwy u kobiet
• jadłowstręt, zmniejszenie apetytu
• utrata świadomości
• występowanie niezależnych od woli, nieskoordynowanych ruchów kończyn lub całego ciała
• zawroty głowy
• drżenia
• senność
• zaburzenia równowagi
• niedosłuch, szumy uszne
• zatrzymanie akcji serca, migotanie przedsionków, skurcze dodatkowe, kołatanie serca, zmiany w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT)
• krwawienia z nosa
• astma
• zator płucny
• zapalenia: przełyku, żołądka, jamy ustnej, języka
• powiększenie obwodu brzucha
• zaparcia
• suchość w jamie ustnej
• odbijanie, wzdęcia z oddawaniem gazów
• pęcherzowe zapalenie skóry, świąd, pokrzywka
• sztywność mięśniowo - szkieletowa
• osłabienie, brak sił (astenia)
• uczucie rozbicia
• gorączka, dreszcze
• ból w klatce piersiowej
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi
• nieprawidłowa wartość stosunku albumin do globulin
• zmiany w obrazie krwi: zmniejszenie liczby krwinek białych, zwiększenie liczby płytek krwi

Częstość nieznana:

• rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy
• róża
• trądzik
• zaburzenia psychotyczne: stan splątania, depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, mania, niezwykłe sny
• drgawki
• brak smaku, węch opaczny, utrata węchu
• drętwienie, mrowienie (parestezje)
• głuchota
• zaburzenia rytmu serca, częstoskurcz komorowy, migotanie komór
• krwotok oraz zmiany wskaźników krzepnięcia krwi
• przebarwienia zębów i języka
• ostre zapalenie trzustki
• niewydolność wątroby, żółtaczka miąższowa
• choroby mięśni (osłabienie, trudności z rozkurczem mięśni, zanik mięśni)
• niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
• zmiana wyników badań diagnostycznych: np. INR, wydłużenie czasu protrombinowego, nieprawidłowa barwa moczu
• agranulocytoza (zmniejszenie liczby granulocytów we krwi), trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi)

U pacjentów z obniżoną odpornością obserwowano dodatkowo:

• nudności
• wymioty
• zmiany w odczuwaniu smaku
• zaparcia
• ból brzucha
• biegunka
• wzdęcia z oddawaniem gazów
• suchość w jamie ustnej
• ból głowy
• zaburzenia słuchu
• wysypka

Przed rozpoczęciem stosowania leku Taclar należy omówić to z lekarzem w przypadku:

• ciąży lub podejrzenia ciąży
• występowania zaburzeń czynności nerek lub wątroby
• chorób serca takich jak: choroba wieńcowa, ciężka niewydolność serca, spowolnienie czynności serca
• hipomagnezemii (obniżenie stężenia magnezu we krwi)

Należy poinformować lekarza, jeżeli podczas stosowania leku Taclar wystąpią:

• ciężkie reakcje uczuleniowe np. wysypka plamisto - grudkowa, pokrzywka, wybroczyny, obrzęk krtani, skurcz oskrzeli - wymagają one natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza
• biegunka (szczególnie o ostrym lub przewlekłym przebiegu)  - nie należy stosować leków przeciwbiegunkowych i poinformować o tym lekarza, ponieważ może to być objaw rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego
• brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub bolesność brzucha - mogą to być objawy świadczące o zaburzeniach czynności wątroby
• nowe zakażenia, czyli nadkażenia (bakteriami opornymi na klarytromycynę lub grzybami) - szczególnie podczas długotrwałego stosowania leku

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeżeli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Lek Taclar może być stosowany w ciąży wyłącznie, gdy w opinii lekarza korzyści dla matki są większe niż ryzyko dla płodu.

Jeżeli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny u kobiet w okresie karmienia. Ponieważ substancja czynna leku przenika do mleka matki należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Taclar u kobiet w okresie karmienia.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Stosowanie leku Taclar łącznie z niżej wymienionymi lekami jest przeciwwskazane:

• astemizol, terfenadyna - leki stosowane w alergii
• cyzapryd - lek stosowany w zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego
• pimozyd - lek stosowany w zaburzeniach psychicznych

W przypadku powyższych leków istnieje ryzyko wystąpienia zmian w zapisie EKG (wydłużenie odcinka QT) oraz zaburzeń rytmu serca, w tym ciężkich jak na przykład torsade de pointes.

• alkaloidy sporyszu (ergotamina, dihydroergotamina) - stosowane m.in. w leczeniu migreny - możliwość silnego zatrucia cechujące się niedokrwieniem kończyn i innych tkanek, w tym także ośrodkowego układu nerwowego
• midazolam (doustnie) - stosowany jako lek przeciwlękowy i nasenny - możliwość znacznego wzrostu stężenia midazolamu we krwi
• statyny (symwasterol, lowasterol) - stosowane w leczeniu hipercholesterolemii - ryzyko wystąpienia rabdomiolizy
• kolchicyna - stosowana w leczeniu dny moczanowej
• ranolazyna (lek nasercowy)
• tikagrelor (lek hamujący agregację płytek krwi)

Należy zachować szczególna ostrożność stosując lek Taclar u pacjentów przyjmujących którykolwiek z niżej wymienionych leków:

• antybiotyki stosowane w leczeniu gruźlicy - ryfampicyna, ryfapentyna, ryfabutyna
• leki przeciwgrzybicze - flukonazol, itrakonazol
• leki stosowane w leczeniu zakażeń wirusem HIV - atazanawir, efawirenz, etrawiryna, rytonawir, sakwinawir, zydowudyna
• leki stosowane w leczeniu nadciśnienia lub zaburzeń rytmu serca - digoksyna, chinidyna, dyzopiramid, werapamil, amlodypina, diltiazem
• leki stosowane w stanach lękowych lub bezsenności - alprazolam, triazolam, midazolam (dożylnie lub na błonę śluzową jamy ustnej)
• warfaryna lub inne leki przeciwzakrzepowe
• kwetiapina lub inne leki przeciwpsychotyczne
• statyny (atorwastatyna, rosuwastatyna) 
• metylprednizolon (lek przeciwzapalny)
• cylostazol (lek stosowany w chromaniu przestankowym)
• leki stosowane m.in. po przeszczepach np. cyklosporyna, takrolimus, syrolimus
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji np. syldenafil, tadalafil, wardenafil
• winblastyna (lek przeciwnowotworowy)
• teofilina (lek stosowany w leczeniu astmy oskrzelowej)
• tolterodyna (lek stosowany w nietrzymaniu moczu)
• fenobarbital (lek przeciwpadaczkowy)
• leki stosowane w cukrzycy - sulfonylomocznik, nateglinid, repaglinid, insulina
• dziurawiec zwyczajny
• aminoglikozydy

Taclar z jedzeniem i piciem

• tabletki należy połykać w całości popijając wodą
• tabletki można przyjmować z jedzeniem lub na czczo

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu pojazdów lub obsługą maszyn należy wziąć pod uwagę, że lek Taclar może wywołać zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i obwodowego, stany splątania i dezorientację.

Jak przechowywać lek Taclar?

Lek Taclar należy przechowywać:

• w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci
• w temperaturze do 25^oC